Na een paar jaar uitstel wegen corona is het dan eindelijk zover…De peru reis gaat door!
Donderdag 13 oktober 15u30 vertrek ik vanuit Brecht met de trein naar Zaventem en ontmoet daar de andere mensen van de groep. Ik ken voorlopig alleen Mieke Polfliet van “Thuis in Jezelf”, zij verzorgt op deze reis de klank cirkels en ceremonies en Nathalie Verboven, zij organiseert de reis en woont ondertussen in Peru. Haar organisatie noemt AYNI wat “de heilige wederkerigheid” betekent.
We vliegen naar Madrid , waar we na 3 u vertraging verder kunnen vliegen naar Lima. Ik ben van de kaart want we hebben in Madrid 1 deelneemster moeten achterlaten omdat haar reispas niet in orde was.. die vervaldatum blijkt heeel belangrijk te zijn! Hopelijk krijgt zij alles geregeld op de ambassade in Madrid en kan zij zich later weer bij de groep voegen.
In Lima aangekomen missen we door de vertraging ook de binnenlandse vlucht naar Cusco. De groep wordt hierdoor verdeeld over twee verschillende vliegtuigen, toen waren we nog met twee… wat staat ons nog allemaal te wachten! Enfin niet getreurd, na even bekomen , geld wisselen en een broodje eten wachten we relaxt op onze binnenlandse vlucht. Uiteindelijk op de bestemming aangekomen worden we opgepikt door een taxi.
Na 30u reizen komen we op onze bestemming aan . Wat kan een goed bed en wat comfort toch fijn zijn als je zo moe bent.
s Morgens trekken we alweer verder naar het hoge Amazonegebied. In het Amazonegebied is er overvloed , weelderige natuur ,warmte , muggen.. Heerlijk al die avocado en fruitbomen. Twee nachtjes verblijven we hier. We bezoeken na een prachtige wandeling een krachtplaats aan een waterval waar we een zuiveringsritueel ondergaan onder begeleiding van een Peruaanse sjamaan. Alle zware energie en alle vermoeidheid kunnen we loslaten. Met onze voeten in het water en de waterval achter ons wordt ons lichaam zacht bewerkt met kruidenbussel. Iedereen is er stil van.. Op een ander plaats klimmen we naar boven naar een ander waterval, door de warmte en de vermoeidheid is de klim best pittig. Je voelt dat je leeft. Het is er prachtig! Hier doen we een klanksessie met Mieke. Toeval of niet.. de tropische vlinders dansen om ons heen. We zijn in een andere wereld terecht gekomen. Magie!
We reizen weer verder en onderweg bezoeken we een permacultuur boerderij. Hier krijgen we een rondleiding in het Spaans door een gepassioneerde dame. Het is er warm en we worden zowat opgegeten door de muggen, maar het maakt niet uit, we mogen alle vruchten op het domein proeven en de passie van de dame spat eraf wat fijn is. De cacaovruchten mogen we zelf pellen , malen en de chocomelk drinken.
Wat een overvloed.
Weer verder, we slapen opnieuw bij lizzy wasi. Een goed bed, douche, de rustige sfeer en lekkere maaltijd helpt ons acclimatiseren. De lange vlucht, het tijdsverschil en de hoogte , de ander cultuur en alle indrukken hebben wel impact op je systeem. Zowel innerlijk als uiterlijk gebeurt er veel, het mag er allemaal zijn.
s Avonds ontvingen weer klankhealing door een bijzondere klank sjamaan. Wow wat een trilling , wat een klank, hij werkte ook met de ademhaling rond specifieke chakras. Het werkt bij mij goed door op mijn zonnevlecht en ik slaap slecht. Er komt veel op me af en ik heb tijd nodig om te processen.
s Morgens vroeg ga ik wat bij de alpaca’s zitten, op één of andere manier hebben dieren meestal een helende verzachtende werking op mij. Die dieren hebben zo’n zachte blik, ik doe wat oefeningen , alles is goed.
We reizen verder naar de heilig valei, Ollantaytambo(2970 m) met klankcirkel. We bezoeken een Inca site, heel bijzonder.
Weer verder naar Cusco stad (20 oktober). Cusco is een leuke stad, (3390 m) ik ga even alleen op pad en eet in een lokaal zaakje een verse quinoa soep. Het doet me goed, zo kan ik alles wat laten zakken en verwerken. Gewoon wat rond dwalen en met mezelf zijn. Heerlijk! Dankbaarheid!
Ja er komt heel wat op me af. Peru is een land van extremen en daar komen dan ook de sjamanistische ceremonies en klank cirkels nog bij. Je wordt op alle niveaus aangeraakt ,ik ben er helemaal klaar voor.
Cusco zal een beetje onze uitvalsbasis zijn. We hebben er een super gezellig hotelletje waar we later ook nog zullen terugkomen en dat vind ik helemaal niet erg. Ik hou van reizen en uitdagingen maar ik hou er ook heel erg van ergens thuis te kunnen komen , comfort en lekker eten , een warme douche , hoe zalig kan dat zijn.
We reizen door naar het Titicacameer, (3830 m) ; Het hoogste en grootste bevaarbare meer ter wereld, als dat al iets zegt..het lijkt de zee. Ikzelf vind het magisch, het water, de stilte..de rust die het meer uitstraalt. Water heeft altijd al een speciaal effect op mij, en hier door die enorme oppervlakte aan kalm en rustig water gebeurt er vanalles in mij. Ik kom in een loslaatproces terecht. Het mag en het kan..
Vooral ook heel bijzonder hier zijn de mensen en hoe eenvoudig ze leven. Dicht bij de natuur, ze leven ook zo goed als zelfvoorzienend in evenwicht met hun dieren en de natuur. Zo rustig ook en zo gastvrij! Prachtige natuur.
We overnachten bij een familie in Capachica. Hier ben ik ziek; hoogteziekte waarschijnlijk. Ik heb al veel hoofdpijn gehad tot nu toe door de hoogte maar nu is het barstende hoofdpijn en ik moet overgeven. ’s Anderendaags is het gelukkig beter en dat is goed want we reizen verder met de boot naar eiland Taquile. Hier maken we een prachtige wandeling, door de hoogte en de vermoeidheid best pittig maar zo mooi! We hadden een zangcirkel op het strand met Mieke, mooie verbinding met de groep.
En dan weer verder varen naar een Eiland Amantani. Hier had ik echt een prachtige kamer met zicht op het meer met grote ramen zodat ik s nachts de sterrenhemel kon zien, en ja ik zag een vallende ster en deed mijn wens;-) We wandelen de hoogte in naar Pacha tata en Pacha mama. Ceremoniële plaatsen met een adembenemend zicht. Hier deden we zangcirkels begeleid door Mieke. Bij Pacha mama bezongen we de vrouwelijke energie we zongen Bella Mama, het raakte me diep. Ik voelde de verbinding met mijn voorouders en kon en mocht me bevrijden van oud verdriet. Er gebeurde veel op dit eiland binnenin mij en vooral de synchroniciteit was heel bijzonder. Alsof ik terwijl ik het kon voelen er ook al onmiddellijk vanalles in werking kwam om het te helen.
Het prachtige was dat ik echt de ondersteuning van de vrouwen in de groep kon voelen en vooral ook kon ontvangen. Zo voelde het, ik mocht het ontvangen. Iemand kwam met een thee en bood een massage aan, iemand soep, iemand deelde haar zalige huidcreme.. Bijzonder om te ervaren, de verbinding tussen ons vrouwen. Het ontvangen deed mij deugd en Ik ben daar echt dankbaar voor.
Hier op dit eiland beleven we ook onze laatste avond samen met de volledige groep. Sommigen gaan naar huis en met 4 vrouwen gaan we verder op Q’eros trekking. We sloten af met een prachtige mandala van bloemen , steentjes en alles wat we vonden in de natuur en we zongen de zon onder, wat trouwens heel vroeg is hoor;-) Rond 18u is het donker. We hebben daar vaak mee gelachen, rond 20u lagen we meestal in bed, goed moe trouwens ook. Meestal waren we om 5u alweer wakker.
Weer richting Cusco. Afscheid van Mieke, Martine en marie Anne. Voor ons, Petra, Hedwig, Nathalie en ik gaat het nu echt beginnen… de Q’eros trekking. Op 5000+ meter starten we. We zijn er best zenuwachtig voor, we weten immers niet wat we mogen verwachten, hoe gaat het zijn.. ga ik weer ziek worden en vooral hoe basic zal het zijn, hoe koud, zal het regenen..
De eerste dag is echt heel intens, op een hoogte van soms meer dan 5000m is het stapvoets stijgen, wachten tot je weer adem hebt en verder. Op die hoogte is het al rots en vergezichten.
Heel mooi maar pittig. Onze Peruaanse gids is van het Q’eros volk maar hij is naar de stad verhuisd om zijn kinderen meer mogelijkheden te geven. Hij kan ons als de beste begeleiden in de bergen. Hij heeft een fluit bij, als het moeilijk wordt voor ons kruipt hij op een rots en begint hij de spelen, hij loopt ons voor. Ja dat helpt echt.
klik hier voor een korte video van de fluitspeler
Verder zijn er de drie paardjes die ons begeleiden en waar we even op kunnen gaan zitten als het zwaar wordt en de alpaca’s die onze bagage dragen.
Ergens bekruipt mij een beetje schaamte.. allemaal voor ons westerlingen omdat wij in dit onherbergzaam stuk natuur willen rondtrekken. Maar zo mag ik het niet zien , het is een inkomstenbron voor hen en dat is goed. S Avonds komen we tijdig aan bij de Q’eros. Onze kok kookt ons een lekker soepje. Het wordt snel donker en het is koud. Er is geen douche, geen toilet, de anderen slapen samen in een hutje met platen dak in het stro en ik in een tentje. Die nacht was het koud, ik voelde de koude uit de grond zo mijn matje en mijn slaapzak doordringen, het ijs stond op de tent s ochtends. Ik had weinig geslapen. Gelukkig verdwijnt de vermoeidheid wel door het buiten zijn en door de constante verwondering van alles om je heen.
De tweede dag was gelukkig minder pittig, we passeerden prachtige bergmeren en we namen onze tijd om heerlijk rond te hangen in de natuur en om foto’s te maken. Aangezien we met drie yogadocenten waren begonnen we al snel fotos van elkaar te nemen in yoga poses elkaar aanmoedigend om zichtbaarder te worden en om onze schroom daar rond te overwinnen. Fun fun fun.
De tweede nacht ben ik wijselijk bij de anderen gaan liggen in het stro, toch iets warmer. Ik sliep vrij goed. Grappig hoe snel je je aanpast als er bijna niets is, dan kies je toch snel om gezellig warm samen te kruipen.
Er is één kraantje water dat rechtstreeks uit de bergen komt en dat is zo ongeveer alle luxe die er is. De vrouwen en de kinderen lopen vaak met sandalen of op blote voeten. De vrouwen houden zich bezig met het spinnen van wol en het weven van stoffen.
Onze laatste wandeling was magisch , we trokken verder langs een rivier, echt een sprookjeslandschap. Toch waren we ook allemaal blij om na de trekking weer een douche en een bed te hebben.Mijn eigen kamer en lekker eten… verwend nest!! Ja zo is het !
Blij dat ik het ervaren heb, de mensen waren warm, gastvrij en de natuur overweldigend. Ik voel een enorme dankbaarheid voor deze reis in al zijn facetten. Dankbaar voor de natuur, voor de mensen , voor onze groep, voor de organisatie en dankbaar omdat alles goed verlopen is , ook dankbaar voor mezelf en voor het leven.
Na de trekking hadden we nog 1 dag met ons drie yogadocenten en Marc in Cusco, echt genieten was dat. Landen, afronden, bekomen, nog wat kadootjes kopen en lekker eten.
Morgen vliegen we terug naar huis. In totaal toch weer zo’n 27 u onderweg. Spannend ook om weer terug naar huis te gaan. Hoe zal dat zijn. Wat neem ik mee, nog wat nagenieten , bekomen, hoe verder..
Dankjewel lezer dat ik dit avontuur een beetje met jou mocht delen. Toch altijd leuk om het niet voor jezelf alleen te houden. Ik sta weer voor jullie klaar met groepslessen en privé sessies.
Ik reis graag in de wereld maar even graag reis ik met jullie naar de binnenwereld.
Namasté
Griet